Waar een weg, is een weg !

Vandaag staan er wat dingen op de lijst die al langer in de planning zaten. Zeg maar een soort van bucketlist voor Florida. Ondanks dat we hier al zo vaak geweest zijn blijven er altijd (en altijd als je weer thuis bent) dingen opborrelen met een “Oh, dat lijkt me ook wel leuk/fijn/interessant {dhwnvti}” gehalte, en die schrijven we tegenwoordig dan maar in het iCloud-notitieboekje. En vandaag gaan we wat van die notities uitwerken, en wel aan South Orange Blossom Trail.

 

Maar eerst ga ik even uitzoeken of er geen betere route naar onze populairste tolweg is, want ik wordt een beetje achterlijk van het toeristenverkeer op de US192, en met name van sommige ‘chauffeurs wil ik ze geen eens noemen’ die klaarblijkelijk hun rijvaardigheidsbewijs bij een pakje Bazooka hebben gekregen. Ik gebruik al zo veel mogelijk kruip door-sluip door weggetjes, waarbij zand en gravel je soms om de oren vliegen, maar die laatste paar mijl hè. Daar moet wat op gevonden worden, en met Google maps zal dat ook prima gaan lukken.

 

En na wat wikken en wegen ben ik er uit. Gewoon achterlangs (Funie Steed road), maar dan niet de zandweg op, maar rechts Formosa Garden Boulevard. Die volgt parallel de US429, die we dan bij de eerste de beste gelegenheid ook opdraaien om even later via een stukje Interstate 4 het begin van ” onze” tolweg 417 oprijden. Compleet stoplichtloos en nagenoeg zonder andere wegmisbruikers. Op de terugweg dezelfde route in andere richting genomen, en ondanks dat het een paar mijl omrijden is, gaat het een stuk vlotter. Die houden we er in, zelfs als toegang tot de Interstate 4. Hijsfijn !

 Dankzij deze nieuwe weg komen we (ik) zonder stemverheffing even later op SOBT waar we eerst een bekend adres aandoen om een afspraak vast te leggen voor een behandeling volgende week. Hoewel, bekend adres ? Op het bekende adres vinden we een gesloten deur. Ik had wel een FB melding gehad van een “Grand Opening-New-New-New !!!” vorige maand, maar geen moment op een adreswijziging gelet. Ik dacht dat ze de toko gewoon (wel mooi) verbouwd hadden, en of er dan 11681 S. OBT of 11814 S. OBT staat was mij niet echt opgevallen. Nu moesten we een block (paar honderd meter) terug, waar we gelijk met Jay aankwamen bij de nieuwe zaak. Vriendelijkheden over het weerzien worden uitgewisseld, overleg en afspraak gemaakt en we kunnen weer verder.

 

Eerst wordt de Explorer even gevoed, voor wel net geen 50 eurocent per liter, dus daar zullen we niet echt wakker van gaan liggen. Bij doel 2 van vandaag aangekomen is het een moment dubieus. Waar we normaal altijd aan de achterzijde van Sears parkeren word het vandaag vanwege het ontbreken van gereedschap op de wishlist even anders. De keus valt op de parkeerplaats bij M&M World, want die zit vlak bij Apple, en daar willen we even kijken en voelen. U raadt het al, we zijn bij de Florida Mall. Het blijft bij appeltjes voelen, en het moet gezegd, hij voelt goed, de nieuwe 6S, maar mijn S-je 5 doet het nog prima en Marion heeft al een 6, maar dan een zes zonder S. Volgende adres.

 

Verwennerij is het devies bij Camilla, en Marion gaat voor een menniepeddie, voor de niet ingewijden; manicure pedicure met een buitenlandse inslag. Hij wordt, uiteraard zou ik bijna zeggen, door een Koreaanse schone verzorgd, en eindigt met een Franse slag. Ik weiger vriendelijk doch beslist het aangeboden duopakket en maak me snel uit de ongepedicuurde voeten. Daar moet op gelopen worden, niet aan geviezelevoost. En lop’n det dutte (naar oud Zwolsch spreekwoord), de hele Mall door, en terug, niet geweten hebbende dat zo’n handig karwei zoveel voeten in de aarde zou hebben.

 Maar Marion is er ANDERHALF UUR later erg blij mee en dat is alles wat telt. Ik zie ondertussen dat er druk gesleuteld word aan de grootste Mall van Orlando. Het foodcourt is naar een andere vleugel verplaatst en ziet er geweldig uit, en daar, plus op de oude lokatie word druk gewerkt aan nieuw te open winkels, waaronder een Ron Jons Surfshop. Zou die op International Drive, in de meer dan dooie Mall (voorheen Festival Bay)  eindelijk weg gaan. Ik weet het niet, maar wat ik wel weet dat in het nieuwe, dubbel zo grote, foodcourt een Five Guys Burgers & Fries zit, en dat ze daar de lekkerste hamburgers verkopen. We gaan beiden bescheiden voor de mini-uitvoering van de Bacon-Cheese met een lemonade en verder niks, het is tenslotte lunch. Maar na de eerste hap denk je toch; had ik misschien toch maar…………… Zo lekker zijn die dingen.

 Samen doorkruisen we nog eenmaal de Mall, want de Ford staat aan de andere zijde, en gaat het weer richting Lindfields waar een vers bakkie wacht en waar we gaan doen wat ons Nationaal (voet)balleteam op dat moment ook doet, zwemmen. Alleen valt dat voor ons beter uit, lekker afkoelen en je knapt er van op, niet af. Alle elektronica maakt weer overuren, in Marion’s geval letterlijk, want doordat ze gisteren niet kon inloggen, ligt er nu een mooie berg werk. En heb ik mooi even tijd dit verslag alvast neer te hameren. Wat de maaltijd vanavond brengt is nog een raadsel, maar hij zal vast wel smaken. 

Na gewikt en gewogen te hebben komen we dicht bij huis uit. Zelf heb ik niet zo’n zin, en nog minder om het huis uit te gaan, dus bewaren we Bonefish Grill (ook op de FLucketlist) maar voor een andere dag. In de speurtocht naar voedsel komt Marion Panera Bread tegen, nieuw in de buurt, en volgens velen zeer goed te pruimen voer, dus geven we ze maar een kans. Op het online menu staat ook Rapid Pick-up vermeld, volgens ons een soort van curbside afhaal. Het werkt net iets anders, maar zeker niet slechter. Je besteld online, geeft een tijd aan en kunt op het afgesproken moment het voedselpakket afhalen. Geen tijd aangeven betekent dat je 10 minuten later al langs gaat komen.

We zoeken wat uit (alles ziet er altijd lekker uit op internet) zetten het in het mandje, zien nog net op tijd dat je o.a. voor salades ook halve porties kunt nemen, planten er een tijd aan, betalen en wachten tien minuten voordat we op pad gaan. Aangekomen bij Panera blijkt dat je niet aan de balie kunt afhalen, maar je bestelling op naam al klaar staat in een kast naast de buitendeur. Prima geregeld, en je bent binnen een minuut weer op pad. Thuisgekomen blijkt de beslissing om de salades te halveren een goede. Aldermachies wat een porties. Diep soepbord met een kop derop is bij Panera dus een halve salade. Achteraf had ik ook even moeten kijken of het broodje biefstuk (Steak Panini) ook kleiner had gekund, formaat half stokbrood met en halve koe erop was toch wat teveel van het goede, en zo verdwijnt 50% ervan in de koelkast voor mindere tijden. Het Flatbread van Marion was gelukkig wel van, voor ons, normale proporties.

Bij de bestelling zaten ook nog 2 zakjes chips en 2 hompen stokbrood, en die laatsten waren zo vers dat ze met zeer veel smaak genuttigd worden. Heerlijk. Panera Bread is dan ook eigenlijk een bakkerij, waar je de hele dag door diverse soorten ter plaatse gebakken vers brood kunt halen, iets om in de gaten te houden. Het geheel was heel fijn weg te krijgen, lekker dus, en zeker voor herhaling vatbaar. Een bakkie Folgers ging er nadien ook prima in, maar voor een donut/cheesecake/Old Fashioned Pie of zelfs het zakje chips was geen plek meer. De rest van de avond is voor 2 soorten NCIS en wat er verder nog verschijnt, en plannen voor morgen. Gezien het weer, het zou de warmste dag van de week worden, is een ritje naar de kust een serieuze optie. Welke, en of het, dat geworden is hoort U morgen.