Een stap terug in de tijd.

Veel valt er niet te melden vandaag. Het weer is weer goed, en met ons ook. Het grote oog van Orlando staat ook vandaag weer stil, dus beperken de activiteiten zich tot bank- en poolhangen. Alleen voor de lunch en wat kleine boodschapjes moeten we de deur uit.

Eén van die boodschapjes betreft wat verse broodjes voor de vriezer en komende ontbijten. Die komen van de Publix en dat is qua brandstof nog net te halen. Tijdens de winkeldag van gisteren is het niveau van de Ford gedaald tot “U heeft nog 6 mijl te gaan” dus 2^e adres Walmart wordt al kritisch. Gelukkig ligt Publix halverwege en daar hebben ze ook een pompstation van de Speedway. En terwijl Marion op broodtocht gaat douw ik de pinpas in de pomp, iets wat normaal probleemloos zou moeten gaan. Behalve vandaag, hij wordt beleefd doch beslist geweigerd.

Naast de sleuf staat toch duidelijk; voor krediet-, debet- (pinpas) en klantenkaarten, de rest mag binnen afrekenen. Duidelijke boodschap, maar na het gesleuf staat er; ga naar de kassier. Ook bij de 2^e poging. De creditcard hoef ik niet eens te proberen (maar doe het toch), want daar moet je een postcode bij invoeren, en zo lang die niet Amerikaans is (5 cijfers) kun je het schudden. En zo moet ik dus in opperbeste stemming (NOT) noodgedwongen ouderwetsch de winkel binnen om aldaar te betalen. En niet zoals vroeger met contant geld, nee. Met de creditcard. In één streep door de slider, niks tekenen, niks postcode, klaar voor mekaar.

Ik moet alleen even een bedrag noemen, en bij mijn respons van; hij is kats leeg, suggereert de kassier een bedrag van $40,-. Yeah, whatever, en ik loop terug naar de auto, douw de slang er in, schakel 87 regular unleaded in, zet het pistool vast (geweldig systeem, waarom dat bij ons niet meer kan, raadsel) en zie de teller oplopen tot $36,-. Kan ik weer naar binnen, voor een aangepast bonnetje. Dit moet geen gewoonte gaan worden, al dat heen en weer geloop. Op de vraag, aan een vrouwelijke supervisor, waarom je overal met de debitcard kan tanken, en hier niet terwijl het wel op de pomp staat, is het antwoord; mwah, it just can’t. En nu maar even snel naar buiten lopen, dacht ik nog. Maar ik moest toch even antwoorden dat ze het dan van de neukende pomp moesten halen.

Daar zien ze ons dus nooit weer. Wel bij Walmart, ons volgende adres, dat blijft toch een superwinkel. En waarschijnlijk ook nog wel bij de Harleyboer op de hoek, waar de onderdelen binnen waren gekomen. En als je daar dan toch bent kun je net zo goed (ik bij de één, Marion bij de ander) bij de buurman Taco Bell binnenlopen voor de lunch. Is dat ook maar weer gebeurd. De rest van de middag is weer voor zwembad, terras en zon. En voor de maaltijd slingeren we het interweb aan voor Panera Bread. Vorige week goed bevallen, dus ook nu worden er 2 halve salades en 2 flatbreads besteld, die 10 minuten na het indienen van de bestelling vers gemaakt voor ons klaarstaan.

Nadien is er nog een stukje Key Lime Pie bij de koffie, en een koppel NCIS op de kijkbuis en met het tikwerk op de laptop maken we de avond vol. Bij gebrek aan foto’s zet ik er maar een op vandaag toepasselijk filmpje in. En niet alleen omdat het vandaag Dinsdag is. Tot morgen maar weer.